Exclusieve fragmenten

De redactie van GeenStijl heeft enkele exclusieve fragmenten in handen gekregen van het nog te verschijnen onderzoek van Cultureel Bureau Hans Teeuwen naar de misstanden achter de schermen bij het NPO-programma Podium Witteman. In het licht van recente gebeurtenissen in de actualiteit, en daarbuiten, heeft een gediplomeerd klokkenluider de fragmenten met GeenStijl gedeeld. Het is nog niet bekend of en wanneer het volledige onderzoek, dat zich met name op presentator Paul Witteman richt, openbaar wordt gemaakt. Toch vinden wij van GeenStijl dat publicatie van deze fragmenten niet kan wachten. Wij wensen iedereen tijdens het lezen ervan veel sterkte.

Fragmenten uit een artikel waar ik maandenlang met hart en ziel aan heb gewerkt over Paul Witteman dat binnenkort uitkomt in óf de Ariadne óf Arts en Auto. Ik ben erg geschrokken, maar de waarheid doet ertoe.

“Ik was zeventien en dolgelukkig, maar ook bloednerveus om in het tv-programma Podium Witteman te mogen spelen met het kwartet van mijn vader. Tijdens de camerarepetitie sprak een productiemedewerker me aan met de vraag of ik even mee wilde komen naar het kantoor van ‘Paul’.

Hij bracht me naar een kamertje achter in de studio. Hij leidde me naar binnen en vertrok. Het kamertje was donker, maar ik hoorde iemand zwaar ademen. Plots ging het licht aan. Achter een groot eikenhouten bureau zat Paul Witteman, maar in niets leek hij op de vriendelijke man die ik kende van tv. Met een minachtende blik bekeek hij me van boven tot onder. Zwijgend en zwaar ademend.

Toen schreeuwde hij: ‘Waar haal jij het gore lef vandaan te denken dat je Bach kunt spelen!?'

Ik stond aan de grond genageld en kon geen woord uitbrengen. Hij stond op en toen pas zag ik dat hij geen broek droeg. Zijn toon veranderde: 'waar ben je wel goed in?'

Hij stond nu achter me en drukte zijn lichaam tegen me aan. Ik voelde zijn opwinding, ik huilde. 'Ik ben Paul fucking Witteman,' zei hij. 'Muziek is alles voor me, begrijp je dat?' Ik knikte. Hij opende de deur en wenste me succes. Die avond speelde ik zoals ik nog nooit gespeeld had. Met een passie die ik nog nooit gevoeld had.”